فقر و امید

از سرد و گرم روزگار جلد اول زندگی‌نامۀ خودنوشت احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار شناخته‌شدۀ ایرانی، است که در مدت کوتاهی به چاپ‌های متعدد رسیده است. علی ملیحی، روزنامه‌نگار، در شماره ۴۷ ماهنامۀ اندیشه پویا (سال ششم، آذر ۱۳۹۶) یادداشتی در معرفی این کتاب نوشته است که متن آن را در زیر می‌خوانید:

از سرد و گرم روزگار خاطرات احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار شناخته‌شدۀ ایرانی، است از دوران کودکی و نوجوانی‌اش. شاید اولین سؤالی که دربارۀ این کتاب پیش بیاید این است که آگاهی از دوران کودکی و نوجوانی احمد زیدآبادی به چه کار می‌آید. اما خاطرات دوران کودکی زیدآبادی، بیش از آنکه تاریخ زندگی او باشد، می‌تواند با رویکرد تاریخ‌نگاری اجتماعی خوانده شود. تاریخ‌نگاری اجتماعی که حاصل نگاه از پایین به تاریخ است، به زندگی روزمره و بود و باش مردمان فرودست و «تاریخ زندگی روزمره» اهمیت می‌دهد. احمد زیدآبادی نیز در از سرد و گرم روزگار با صراحت و قلمی روان بر زندگی روزمرۀ حاشیه‌نشینان کویر پرتو می‌افکند و آداب و سنن و باورهای اهالی روستاها و شهرهای کوچک زیدآباد، ابراهیم‌آباد زردوئیه و سیرجان را که او و خانواده‌اش در آن‌جا می‌زیستند، روایت می‌کند. روایت و توصیفات او از شیوۀ زندگی، فرهنگ، شادی و غم، و عقاید و سنت‌های اهالی کویر خواننده را به یاد جای خالی سلوچ محمود دولت‌آبادی می‌اندازد. روایت زیدآبادی ما را به حاشیۀ کویر لوت می‌برد و نشانمان می‌دهد که نیم قرن پس از ورود تجدد به ایران و شکل‌گیری دولت مرکزی قدرتمند، زندگی روستائیان کرمان به چه شکل بوده است؟ داستان زندگی زیدآبادی یکی-دو سال پس از آغاز اصلاحات ارضی و انقلاب سفید شاهنشاهی آغاز می‌شود، اما آنچه بیش از همه در سرتاسر این روایت نمایان است فقر و محرومیت عریان ساکنان آن خطه از ایران، و به‌خصوص خانوادۀ نویسنده، است.